سرور چیست و چه ویژگی هایی دارد؟ 

سرور به کامپیوتری متصل به اینترنت گفته می شود که حاوی یک یا چند وب سایت می باشد. سرورها برای آنکه بتوانند به شبکه جهانی وب متصل شوند و در نتیجه آن، سایت های خود را در معرض عموم قرار دهند، بایستی تنظیمات خاصی را پشت سر گذارند. اول از همه اینکه، یک سرور برای آنکه از سرورهای دیگر در شبکه جهانی وب متمایز شود، نیاز دارد تا نام مخصوص به خود داشته باشد، درست همانند دنیای واقعی که هر فردی توسط نام خود، از فرد دیگر قابل تشخیص می باشد. به این خصیصه سرورها، اصطلاحا، nameserver گفته می شود.

ویژگی سرورها

یکی از خصیصه های دیگری که سرورها را از هم متمایز می کند، نوع نرم افزار و سیستم های عاملی است که بر روی این کامپیوترها نصب می شود. به عنوان مثال، یک وب سایت می تواند بر روی سروری قرار داشته باشد که سیستم عامل آن ویندوز سرور 2003 باشد، و وب سایت دیگری وجود داشته باشد که بر روی سروری با سیستم عامل لینوکس نصب شده باشد.

سرورها عموما، کامپیوترهای قدرتمندی می باشند، چرا که آنها می بایست پاسخگوی ده ها، صدها، و شاید هزاران تقاضای کاربران بر روی اینترنت باشند. عدم انتخاب سرور مناسبی برای وب سایت، می تواند منجر به افت شدید در سرعت سایت و در نهایت قطعی موقت یا دائمی سایت شود. در مواقع حادتری، این موضوع می تواند منجر به خرابی های عدیده سخت افزاری در سرور شود نظیر سوختن هارد دیسک، پردازشگر و غیره.

سرور چیست؟

سرور یک برنامه یا دستگاه کامپیوتری است که خدماتی را به برنامه کامپیوتری دیگر و کاربر آن که به عنوان کلاینت نیز شناخته می شود ارائه می دهد. در یک مرکز داده، رایانه فیزیکی که یک برنامه سرور روی آن اجرا می شود نیز اغلب به عنوان سرور نامیده می شود. این ماشین ممکن است یک سرور اختصاصی باشد یا ممکن است برای مقاصد دیگر استفاده شود.

در مدل برنامه نویسی کلاینت/سرور، یک برنامه سرور همواره در حال انتظار است و گوش به فرمان کلاینت ها است و درخواست های برنامه های کلاینت را که ممکن است در همان کامپیوتر سرور یا سایر کامپیوترها در حال اجرا هستند، انجام دهد. یک برنامه کاربردی در یک کامپیوتر ممکن است به عنوان یک سرویس گیرنده از یک کامپیوتر دیگر که سرور نامیده می شود باشد. این کار از طریق درخواست خدمات از برنامه های دیگر در سرور صورت می گیرد.

سرورها چگونه کار می کنند؟

عبارت سرور می تواند به یک ماشین فیزیکی، یک ماشین مجازی یا نرم افزاری که خدمات سرور را انجام می دهد اشاره کند. نحوه عملکرد سرور بسته به نحوه استفاده از کلمه سرور به طور قابل توجهی متفاوت است.

سرورهای فیزیکی و مجازی

سرور فیزیکی به سادگی، کامپیوتری است که برای اجرای نرم افزار سرور استفاده می شود. تفاوت بین سرور و کامپیوتر رومیزی در بخش بعدی به تفصیل مورد بحث قرار خواهد گرفت.

سرور مجازی یک نمایش مجازی از یک سرور فیزیکی است. مانند یک سرور فیزیکی، یک سرور مجازی شامل سیستم عامل و برنامه های کاربردی خود است. این سرور های مجاری، جدا از هر سرور مجازی دیگری که ممکن است روی سرور فیزیکی اصلی در حال اجرا باشد، نگهداری می شود.

فرآیند ایجاد ماشین های مجازی شامل نصب یک جزء نرم افزاری سبک وزن به نام Hypervisor بر روی یک سرور فیزیکی است. وظیفه Hypervisor این است که سرور فیزیکی را قادر می سازد تا به عنوان میزبان مجازی سازی عمل کند. میزبان مجازی سازی منابع سخت افزاری سرور فیزیکی - مانند زمان CPU، حافظه، فضای ذخیره سازی و پهنای باند شبکه - را در اختیار یک یا چند ماشین مجازی قرار می دهد.

یک کنسول مدیریتی به مدیران این امکان را می دهد که منابع سخت افزاری خاصی را به هر سرور مجازی اختصاص دهند. این به کاهش چشمگیر هزینه‌های سخت‌افزار کمک می‌کند، زیرا یک سرور فیزیکی می‌تواند چندین سرور مجازی را اجرا کند.

نرم افزار سرور

حداقل یک سرور به دو جزء نرم افزاری نیاز دارد: یک سیستم عامل و یک برنامه. سیستم عامل به عنوان یک پلت فرم برای اجرای برنامه سرور عمل می کند. دسترسی به منابع سخت افزاری زیربنایی را فراهم می کند و خدمات وابستگی را که برنامه به آن وابسته است ارائه می دهد.

سیستم عامل همچنین ابزاری را برای مشتریان فراهم می کند تا با برنامه سرور ارتباط برقرار کنند. برای مثال، آدرس IP سرور و نام دامنه کاملاً واجد شرایط، در سطح سیستم عامل تخصیص داده می شود.

کامپیوترهای رومیزی در مقابل سرورها

بین کامپیوترهای رومیزی و سرورها هم شباهت ها و هم تفاوت هایی وجود دارد. اکثر سرورها مبتنی بر پردازنده‌های X86/X64 هستند و می‌توانند همان کد رایانه رومیزی X86/X64 را اجرا کنند. با این حال، برخلاف اکثر رایانه‌های رومیزی، سرورهای فیزیکی اغلب شامل چندین سوکت CPU و حافظه تصحیح خطا هستند. معمولاً سرورها نسبت به اکثر رایانه های رومیزی از حافظه بسیار بیشتری پشتیبانی می کنند.

از آنجایی که سخت افزار سرور معمولاً بارهای کاری حیاتی را اجرا می کند، سازندگان سخت افزار سرور، سرورهایی را برای پشتیبانی از اجزای اضافی طراحی می کنند. یک سرور ممکن است مجهز به منابع تغذیه اضافی و رابط های شبکه اضافی باشد. این مؤلفه‌های اضافی به سرور اجازه می‌دهند حتی در صورت خرابی یک مؤلفه کلیدی، همچنان به کار خود ادامه دهد.

سخت افزار سرور نیز از نظر فرم فاکتور با سخت افزار دسکتاپ متفاوت است. رایانه های رومیزی مدرن اغلب به صورت برج های کوچک وجود دارند که برای قرار دادن زیر میز طراحی شده اند. اگرچه هنوز برخی از فروشندگان وجود دارند که سرورهای برج را ارائه می دهند، اما بیشتر سرورها برای نصب در رک طراحی شده اند. این سیستم‌های rack mount بسته به اینکه چه مقدار فضای رک اشغال می‌کنند، دارای ضریب فرم 1U، 2U یا 4U توصیف می‌شوند - سرور 2U دو برابر یک سرور 1U فضای رک را اشغال می‌کند.

یکی دیگر از تفاوت های کلیدی بین رایانه رومیزی و سرور، سیستم عامل آن است. یک سیستم عامل دسکتاپ ممکن است بتواند برخی از عملکردهای سرور مانند را انجام دهد، اما برای جایگزینی سیستم عامل سرور طراحی یا مجوز ندارد. برای مثال ویندوز 10 یک سیستم عامل دسکتاپ است.

برخی از نسخه های ویندوز 10 شامل Hyper-V، پلت فرم ماشین مجازی مایکروسافت است. با وجود اینکه هر دو ویندوز 10 و ویندوز سرور می توانند Hyper-V را اجرا کنند، هایپروایزر ویندوز 10 عمدتاً برای اهداف توسعه استفاده می شود، در حالی که نسخه Hyper-V همراه با ویندوز سرور برای اجرای سرورهای مجازی تولیدی طراحی شده است.

اگرچه یک سازمان می تواند یک سرور مجازی را در بالای ویندوز 10 Hyper-V اجرا کند، مسائل مربوط به مجوز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. علاوه بر این، Windows Server Hyper-V دارای ویژگی‌های انعطاف‌پذیری است که در نسخه ویندوز 10 یافت نمی‌شوند. به عنوان مثال، ویندوز سرور از خوشه بندی شکست و تکرار ماشین مجازی پشتیبانی می کند.

به طور مشابه، سیستم عامل ویندوز 10 می تواند فایل ها را در دسترس دستگاه های موجود در شبکه محلی قرار دهد. با این حال، ویندوز 10 هرگز برای اشتراک گذاری فایل در مقیاس بزرگ طراحی نشده است. با این حال، ویندوز سرور را می توان طوری پیکربندی کرد که به عنوان یک سرور فایل کاملاً حرفه ای عمل کند. در سازمان‌های بزرگ، یک سیستم فایل توزیع‌شده را می‌توان در کل یک مزرعه سرور ایجاد کرد تا عملکرد، مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری بهتری نسبت به آنچه که یک سرور فیزیکی به تنهایی می‌تواند ارائه کند، ایجاد کند.

انواع سرورها

سرورها اغلب بر اساس هدفشان دسته بندی می شوند. چند نمونه از انواع سرورهای موجود به شرح زیر است:

• وب سرور: یک برنامه کامپیوتری که صفحات یا فایل های HTML درخواستی را ارائه می دهد. در این مورد، یک مرورگر وب به عنوان کلاینت عمل می کند.
  
  
• سرور برنامه: برنامه ای در رایانه در یک شبکه توزیع شده که منطق نرم افزاری یک برنامه کاربردی را فراهم می کند.
  
  
• سرور پروکسی: نرم افزاری که به عنوان واسطه بین یک دستگاه نقطه پایانی، مانند رایانه، و سرور دیگری که کاربر یا مشتری از آن درخواست خدمات می کند، عمل می کند.
  
  
• سرور ایمیل: برنامه‌ای که ایمیل‌های دریافتی را از کاربران محلی -- افرادی در همان دامنه -- و فرستنده‌های راه دور دریافت می‌کند و ایمیل‌های خروجی را برای تحویل ارسال می‌کند.
  
  
• سرور مجازی: برنامه ای که بر روی یک سرور مشترک اجرا می شود و به گونه ای پیکربندی شده است که به نظر می رسد هر کاربر کنترل کامل یک سرور را در اختیار دارد.
  
  
• سرور Blade: یک شاسی سرور که دارای چندین برد مدار الکترونیکی نازک و مدولار است که به عنوان تیغه های سرور شناخته می شود. هر blade به تنهایی یک سرور است که اغلب به یک برنامه اختصاص داده شده است.
  
  
• سرور فایل: رایانه ای که مسئول ذخیره سازی مرکزی و مدیریت فایل های داده است به طوری که سایر رایانه های موجود در همان شبکه بتوانند به آنها دسترسی داشته باشند.
  
  
• سرور سیاست: یک جزء امنیتی از یک شبکه مبتنی بر خط مشی که خدمات مجوز را ارائه می دهد و ردیابی و کنترل فایل ها را تسهیل می کند.
  
  
• سرور پایگاه داده: این سرور مسئول میزبانی یک یا چند پایگاه داده است. برنامه‌های سرویس گیرنده، درخواست‌های پایگاه داده را انجام می‌دهند که داده‌ها را از پایگاه داده‌ای که روی سرور میزبانی می‌شود، بازیابی یا روی آن می‌نویسند.
  
  
• سرور چاپ: این سرور به کاربران امکان دسترسی به یک یا چند چاپگر متصل به شبکه را می دهد -- یا دستگاه های چاپ را همانطور که برخی از فروشندگان سرور آنها را می نامند. سرور چاپ به عنوان یک صف برای کارهای چاپی که کاربران ارسال می کنند عمل می کند. برخی از سرورهای چاپ می توانند کارهای موجود در صف چاپ را بر اساس نوع کار یا اینکه چه کسی کار چاپ را ارسال کرده است، اولویت بندی کنند.

اجزای سرور

1. سخت افزار

سرورها از چندین مؤلفه و اجزای فرعی مختلف تشکیل شده اند. در سطح سخت‌افزار، سرورها معمولاً از یک شاسی رک شامل منبع تغذیه، برد سیستم، یک یا چند CPU، حافظه، ذخیره‌سازی، یک رابط شبکه و یک منبع تغذیه تشکیل می‌شوند.

اکثر سخت افزارهای سرور از مدیریت خارج از باند از طریق پورت شبکه اختصاصی پشتیبانی می کنند. مدیریت خارج از باند، مدیریت و نظارت سطح پایین سرور را مستقل از سیستم عامل امکان پذیر می کند. سیستم های مدیریت خارج از باند را می توان برای روشن یا خاموش کردن سرور از راه دور، نصب سیستم عامل و انجام نظارت بر سلامت استفاده کرد.

2. سیستم عامل

جزء دیگر سرورها، سیستم عامل سرور است. یک سیستم عامل سرور، مانند ویندوز سرور یا لینوکس، به عنوان پلتفرمی عمل می کند که برنامه ها را قادر به اجرا می کند. سیستم عامل دسترسی برنامه ها را به منابع سخت افزاری مورد نیاز آنها فراهم می کند و اتصال شبکه را فعال می کند.

برنامه چیزی است که سرور را قادر می سازد کار خود را انجام دهد. به عنوان مثال، یک سرور پایگاه داده یک برنامه پایگاه داده را اجرا می کند. به همین ترتیب، یک سرور ایمیل نیاز به اجرای یک برنامه ایمیل دارد.

انتخاب سرور مناسب

عوامل زیادی در انتخاب سرور وجود دارد، از جمله ماشین مجازی و ادغام مخازن. هنگام انتخاب سرور، اهمیت برخی ویژگی ها را بر اساس موارد استفاده ارزیابی کنید.

قابلیت‌های امنیتی نیز مهم هستند و تعدادی ویژگی حفاظتی، شناسایی و بازیابی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود، از جمله رمزگذاری داده‌های بومی برای محافظت از داده‌ها در حین انتقال و یا در حالت استراحت، و همچنین ثبت رویدادهای مداوم برای ارائه رکوردی پاک‌ناپذیر از تمام فعالیت‌ها.

اگر سرور به حافظه داخلی متکی باشد، انتخاب نوع و ظرفیت دیسک نیز مهم است زیرا می تواند تأثیر قابل توجهی بر ورودی/خروجی (I/O) و انعطاف پذیری داشته باشد.

بسیاری از سازمان‌ها در حال کاهش تعداد سرورهای فیزیکی در مراکز داده خود هستند، زیرا مجازی‌سازی سرورهای کمتری را قادر می‌سازد تا بارهای کاری بیشتری را میزبانی کنند. ظهور محاسبات ابری همچنین تعداد سرورهایی را که یک سازمان برای میزبانی در محل نیاز دارد تغییر داده است.

بسته‌بندی قابلیت‌های بیشتر در جعبه‌های کمتر می‌تواند هزینه‌های کلی نگهداری سرورها در فضای کف مرکز داده و نیاز به انرژی برق و سرمایش را کاهش دهد. با این حال، میزبانی بارهای کاری بیشتر، بر روی جعبه های کمتر، می تواند خطر بیشتری را برای کسب و کار به همراه داشته باشد، زیرا در صورت خرابی سرور یا نیاز به آفلاین بودن سرور برای تعمیر و نگهداری معمول، بارهای کاری بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرد.

چرا باید قطعی های سرور را جدی گرفت؟

قطعی های سرور خطری جدی برای کسب و کار شماست. قطعی یک سرور منجر به قطعی سایت های های میزبانی شده روی آن خواهد شد. قطعی سایت یک فاجعه برای شرکتی است که در جهت رضایت مشتریان خود قدم بر می دارد. قطعی های سایت باعث بخار شدن وجه و اعتبار شما خواهد شد و تصویر بدی را در ذهن مخاطبان و مشتریان از شما بر خود به جای خواهد گذاشت. قطعی های سایت منجر به کاهش رتبه سایت شما و لطمه خوردن بر توانایی های کسب و کار شما و مشتریان تان خواهد شد.

همه این ها به این دلیل است که سایت شما در اکثر مواقع تصویری از برند شماست و در بیشتر حالات برند شما اولین و آخرین جایی است که کاربران و مشتریان شما به راحتی می توانند آن لمس کنند و حس خوب یا بدی با آن داشته باشند. بنابراین این موضوع که سایت شما همواره در دسترس باشد باید یکی از مهمترین اولویت های کاری در تجارت و کسب و کار شما باشد اگر به برند خود و مشتریان خود بها می دهید.